PHOTOGRAPHY WEBLOG

De dag na de grote klap van 11 september 2001 bood zuidelijk Manhattan de aanblik van een stadsdeel in shock. Overal stonden politieversperringen, mensen dwaalden doelloos rond met stofmaskers voor hun gezicht. Op een blinde muur in de artiestenwijk SoHo zag Michael Shulan het eerste memento opduiken: een oud-Grieks gedicht over vertwijfeling met grote fluo-letters op een krant geschreven. Michael voelde zich aangesproken. In zijn loft vond hij een oude souvenirfoto van de Twin Towers en die kleefde hij op het uitstalraam van de leegstaande winkel beneden.

Twee dagen later had hij zijn vriend Gilles Peress aan de telefoon. Peress werkte als fotograaf voor de New Yorker op Ground Zero. ,,Waar ben je mee bezig, man?'' vroeg hij. Shulan zei dat er een hele groep mensen samentroepte voor de verlaten winkel en dat hij nog meer foto's in de etalage wilde hangen. ,,Goed idee'', zei Peress. ,,Ik doe mee.'' Dezelfde avond nog zaten ze met nog twee andere collega's uit de kunstwereld in de kroeg en smeedden plannen voor een fototentoonstelling die ter plekke het hele trauma van New York in beeld zou brengen. Niet alleen professionele fotografen zouden foto's leveren, maar ook brandweerlui, beursjongens, gepensioneerden, kinderen, iedereen.

Here is New York opende op 25 september in 116 Prince Street, SoHo. Honderden foto's hingen aan waslijnen in de lege winkelruimte, te koop voor 25 dollar per stuk. De opbrengst ging naar de Children's Aid Society, die een fonds voor de kinderen van omgekomen restauranthulpjes en illegale immigranten in het WTC had opgezet.

De tentoonstelling, half memoriaal, half steunbetuiging aan de reddingswerkers, bleek meteen een razend succes. Al de tweede week schoof het publiek in dichte drommen aan. Op de piekuren diende het verkeer in Prince Street omgeleid. Oorspronkelijk zou de expositie drie weken duren, maar de rijen waren zo lang dat de sluiting steeds opnieuw moest worden uitgesteld.

Shulan kreeg zoveel foto's binnen dat hij moest uitbreiden naar een naburig winkelpand. Het collectief geheugen van here is new york bevat intussen meer dan vijfduizend foto's, allicht het grootste foto-archief aan een enkele gebeurtenis gewijd uit de geschiedenis. Bijna duizend van die foto's zijn nu afgedrukt in het monumentale fotoboek Here is New York -- A Democracy of Photographs.

Zondag 8 september om 22.00 op BBC2 een tv-documentaire over de tentoonstelling en de makers. In deze Correspondent Special een speurtocht van reporter Reggie Nadelson naar de fotografen, de mensen op hun foto's en degenen die deze foto's kochten. Meer informatie op www.hereisnewyork.org.

Bronnen: De Standaard, BBC.

Anton Corbijn, bekend van zijn werk voor popgroepen als U2, R.E.M. en Depeche Mode, wil in oktober een boek met zelfportretten uitbrengen. Dat maakte Corbijn donderdag bekend in Praag bij de opening van een tentoonstelling in de plaatselijke Leica Gallery met zwartwitfoto's van zijn hand. Volgens de 47-jarige fotograaf had het kiekjes schieten van zichzelf heel wat voeten in de aarde, ook al trok hij zich dan terug in zijn geboorteplaats Strijen waar zijn vader geestelijke was.

In Praag zal Corbijn ook zijn project "Valse paparazzo" tonen. Daarbij heeft hij het standpunt ingenomen van een opdringerige persfotograaf die schijnbaar nietsvermoedende supersterren op de gevoelige plaat vastlegt in alledaagse situaties. Zo is er een foto waarbij de Nederlander binnengluurt in de woning van popzangeres Kylie Minogue. De opnames in zwart en blauw zijn een reactie op de vele overhaaste 'snapshots' van prominenten die weliswaar in de media verschijnen, maar geen enkele informatie bevatten, aldus Corbijn.

Vanaf vandaag is er ook een expositie van werk van Corbijn in galerie Camerawork, Berlijn. Veel foto's zijn online te bekijken.

De pret heeft Nederland veroverd. Nog nooit heeft Nederland zo veel evenementen en festivals geteld, zo veel koopzondagen, zoveel feesten, tweede woningen, skihellingen, megabioscopen, kinderparadijzen en stadions. En van alle Europeanen gaan we ook nog het vaakst op vakantie,vorig jaar meer dan 30 miljoen keer.

Maandag 9 september verschijnt bij NAi Uitgevers het boek 'Pret! Leisure en landschap' van NRC-redacteur Tracy Metz en freelance fotografen Janine Schrijver en Otto Snoek. Tot en met 20 oktober is een selectie van de foto's van Schrijver en Snoek te zien in de Kunsthal in Rotterdam.

Nu al te bekijken op de site van NRC Handelsblad.

Vandaag in de Standaard: Backstage bij Armani: door de lens van Roger Hutchings.

Roger Hutchings is andere koek gewend dan mode: de rauwe realiteit van oorlog en honger, van doodgaan en hel. De fotograaf werkte in Sudan en Bangladesh, in Sri Lanka en wat ooit Joegoslavië heette. Zijn visie op de Koerden en hun strijd in Turkije liet hij zien in het boek Ataturk's children, en hoe hij aankeek tegen de horror in de Balkan vind je in het boek Bosnia . Zo anders is dit fotoboek over Armani. Anders en toch hetzelfde, al is dat niet meteen voor de hand liggend. Telkens gaat het om werelden waarin de passie hoog oplaait. En telkens is er ontzettend veel emotie mee gemoeid. Emotie, maar ook geld, en macht, al zal niemand in de mode dat zomaar beamen.

De foto's van Hutchings zijn zwart-wit, en dat komt hun documentaire waarde ten goede. Het zijn geen vluchtige snapshots, maar wel momentopnamen die haast niemand ooit in werkelijkheid te zien krijgt. Armani die zichtbaar piekert over de volgorde van de modellen. Armani die als een dirigent haast instructies geeft over hoe hij de modellen wil zien lopen (gracieus, maar gewoon rechtdoor lopen en vooral niet te veel lachen). Armani die een assistente met de handen smeekt om een jurk in de taille extra aan te passen. We zien modellen en details van de dingen die ze aan hebben. Beelden van de voorbereiding, bij de kapper, de maquilleuses, tijdens de fittings. En ten slotte: flitsen van het defilé, dat haast in een droom voorbijwaait.

Armani wikt en weegt. En kijkt. Net als een fotograaf, overigens.

Het internationaal festival van de fotojournalistiek verwelkomt dezer dagen honderden persfotografen uit de hele wereld. Gewapend met duizenden foto's veroveren ze het Franse stadje Perpignan. Ze tonen prachtige beelden van een harde samenleving.

Visa pour l'image is hiermee aan zijn veertiende uitgave toe. De filmindustrie gaat naar Cannes, de fotojournalistiek trekt naar Perpignan. Het festival is een succes. Het programma wordt gedragen door een reeks grote namen, zoals Magnum en National Geographic. En toch zie je hier geen bekende gezichten. Persfotografen tonen ons de wereld, maar hun aangezicht blijft verborgen. Ze werken achter de schermen, en Visa is dan ook in de eerste plaats een festival voor professionelen uit de sector.

Toch zijn de meesten hier om ideologische redenen. Alles draait om de foto's en om de wereld die ze tonen. Visa pour l'image is in de eerste plaats een trefpunt, een bezinningsplaats. Daarnaast is Perpignan tijdens deze twee weken ook de gedroomde plaats om werk te verkopen. Visa combineert kunst, idealisme en economie. De uitgebreide waaier aan activiteiten maakt het festival toegankelijk voor fotografen, uitgevers, fotoredacteurs, agentschappen en filosofen. Duizenden beelden van meer dan dertig fotografen wekken de oude stad terug tot leven.

Naast deze beeldinvasie organiseert Visa ook een driedaags congres. De debatten lokken dagelijks meer dan vijfhonderd deelnemers, en de discussies (vaak over ethiek) lopen hoog op. Thema's: foto's neem je nooit zomaar, objectiviteit is een illusie, de toekomst van de persfotograaf is onzeker.

Tijdens de slotavond zet Visa enkele opmerkelijke persoonlijkheden in de kijker met de uitreiking van enkele prijzen: de Visa d'Or, de prijs voor de jonge reporter en voor de beste vrouwelijke fotograaf. Ondanks de groeiende economische druk bewijst Visa pour l'image hiermee dat nog altijd een aantal geëngageerde fotografen de wereld voor ons in beeld brengt.

Bron: An Nelissen/De Standaard.

Vanmiddag in Ophef en Vertier, van 14.00 tot 16.00 uur op 747 AM (en in FM-stereo op de kabel), is te gast: Annie van Gemert, die de afgelopen vijf jaar families met acht, negen en soms vijftien kinderen portretteerde. Deze foto's zijn te zien op de tentoonstelling Kinderrijk, grote gezinnen in Nederland en Vlaanderen.

De uitzending is ook online te beluisteren via de website van 747AM.

De Belgisch-Limburgse krant Het Belang van Limburg brengt vandaag een fotobijlage onder de titel: Eersteklasje. 45 fotografen hebben in twee dagen tijd in 566 klasjes zo'n 10.000 kinderen gefotografeerd die voor het eerst naar school gingen, met hun juf of meester. Ook alle namen worden genoemd.

Als er een fotograaf (of in dit geval een echtpaar) de afgelopen decennia invloedrijk is geweest, dan zijn het Bernd en Hilla Becher wel. Het echtpaar krijgt op 23 oktober in Amsterdam de Erasmusprijs uitgereikt. De viering van dit feit begint komend weekend als in Huis Marseille hun expositie Facades wordt geopend, op 14 september gevolgd door een overzicht van hun werk in het Stedelijk Museum.

De Bechers fotograferen sinds 1959 anonieme industriële gebouwen, zowel in Europa als Amerika. Ze zoeken daarbij vooral naar industriële `wezen': de watertorens, vuurtorens, fabriekshallen die iedereen kent, maar waarvan niemand weet wie de architect is. De Bechers fotografeerden ze heel formeel, in zwart-wit en telkens vanuit hetzelfde standpunt, zodat in hun eenheid de enorme variëteit in deze gebouwen zichtbaar werd. ,,We wilden laten zien dat deze anonieme gebouwen allemaal een persoonlijkheid hebben", vertelde Bernd Becher aan NRC Handelsblad. ,, Ze zijn ontstaan uit zuiver economische motieven, maar zo gepresenteerd is het net een grote familie is, bij elkaar voor een bruiloftsfoto.'' De Bechers houden deze werkwijze met succes vol tot op de dag van vandaag. Hun stoet van leerlingen, onder wie Andreas Gursky en Thomas Struth, maakt dat er zelf een complete Becher-Schule naar ze is vernoemd.

Bron: NRC Handelsblad.

Gisteren in NRC Handelsblad, en vandaag in Trouw, artikelen over het jaarlijkse fotofestijn Noorderlicht dat dit weekend losbarst. Het van oorsprong Groningse festival is sinds 2000 om het jaar in de Friese hoofdstad Leeuwarden te vinden. Zo ook nu. In musea en galeries in Leeuwarden en omstreken concentreert Noorderlicht zich op de fotografie uit Latijns Amerika en het Caribisch gebied.

In de Volkskrant een artikel over de fototentoonstelling Confronting Views, afgelopen zomer in Groningen. De reacties waren zo positief dat de samenstellers besloten tot de uitgave van een fotodocument onder dezelfde titel.

Amerikaanse presidenten werken sinds mensenheugenis met eigen fotografen voor het documenteren van hun officiële en persoonlijke leven voor het nageslacht. De foto's gaan naar persbureaus, de Nationale Archieven en de presidentiële bibliotheek. Ter gelegenheid van de herdenkingen rond de terreuraanslagen van 11 september vorig jaar heeft het Witte Huis opnamen vrijgegeven die door de staffotografen op "9-11" werden gemaakt van onder anderen president George W. Bush en vice-president Dick Cheney.

Het hoofd van de fotodienst van het Witte Huis, Eric Draper (37), was op het moment van de aanslagen met de president op routine-werkbezoek langs scholen in Florida. De rest van de dag fotografeerde hij een gekwelde en vastberaden president, ook aan boord van de Air Force One waarmee ze via een omweg terugvlogen naar Washington. ,,Het was surrealistisch'', aldus Draper. ,,Ik had geen idee waar we heen gingen, dus werkte ik maar door.''

David Bohrer, de vaste fotografische begeleider van vice-president Cheney, was op diens kantoor in het Witte Huis toen de terreuraanslagen zich, deels live op televisie, voltrokken. Binnen enkele minuten werden ze door geheim agenten gedirigeerd naar de Executive Mansion, de bunker diep onder het Witte Huis. Het leverde beelden op van wat gold als een `onbekende locatie'.

Draper heeft de leiding over zes ervaren politieke fotografen met een universitaire vooropleiding. Een van hen is altijd op pad met Laura Bush, de First Lady. Draper zelf coverde Bush' verkiezingscampagne en leidde de fotodienst van persbureau AP in Florida voordat hij naar het Witte Huis kwam.

Op de website van het Witte Huis zijn ook vele foto-essays te vinden van zowel officiële als huiselijke aangelegenheden van president George Bush jr. en First Lady Mrs. Laura Bush.

Bron: NRC Handelsblad

Zaterdag 7 september om 17.00 uur opent in het Fries Museum in Leeuwarden de negende editie van de internationale fotomanifestatie Noorderlicht. Het volledige programma met beschrijvingen en honderden foto's is nu op de Noorderlicht website beschikbaar.

Onder de titel 'Mundos Creados' wordt door in totaal 40 lokale, 5 Europese en 10 Nederlandse fotografen een veelzijdig en kleurrijk beeld geschetst van Latijns-Amerika en de Latijns-Amerikaanse fotografie. Niet alleen is het geexposeerde werk van de deelnemende fotografen nog niet eerder in Nederland te zien geweest, het is ook de eerste keer dat in Nederland een groepstentoonstelling wordt gewijd aan de fotografie uit deze regio.

Naast 'Mundos Creados' vindt tijdens de manifestatie nog een onder auspicien van Noorderlicht georganiseerde tentoonstelling plaats: in een speciale ruimte in de Manege is de groepstentoonstelling 'Passie in de Polder' te zien, met werk van leden van de fotografenvereniging GKf.

When I say I want to photograph someone, what it really means is that I'd like to know them. Anyone I know I photograph.

Annie Leibovitz

Within every man and woman a secret is hidden, and as a photographer it is my task to reveal it if I can.

Yousuf Karsh

Een overdekte houten brug, die bekend werd door het boek en de film The Bridges of Madison County waarin de vereenzaamde boerin Meryl Streep verliefd wordt op fotograaf Clint Eastwood, is afgebrand. Dat hebben de autoriteiten woensdag bekendgemaakt.

De Cedar Bridge in Madison County in de Amerikaanse staat Iowa dateerde uit 1883. Hij was in 1998 gerestaureerd. De Cedar Bridge was de enige van de slechts zes overgebleven overdekte bruggen in de Verenigde Staten die nog door auto's mocht worden gebruikt. De brandweer sluit brandstichting niet uit.

Eastwood was regisseur van de film uit 1995, die zich baseerde op een roman van Robert Waller over een National Geographic fotograaf. Na de publicatie van het boek hebben duizenden mensen Madison County en de bruggen bezocht.

De nu afgebrande Cedar Bridge komt voor in het boek van Robert Waller. In de film waren echter de Roseman Bridge en de Holliwell Bridge te zien.

Oorspronkelijk bericht: ANP

Thom Hoffman in Vara TVmagazine:

'Fotograferen doe ik vaak tussendoor, in het weekeinde. Ik denk wel dat mijn acteursbekendheid mij helpt als fotograaf bij mensen binnen te komen. Er zijn veel bladen die mij een opdracht geven met de gedachte dat als ik het doe, de mensen zich meer op hun gemak voelen. In januari heb ik alle lijsttrekkers gefotografeerd. De meesten vonden het een welkome afwisseling in plaats van alle professionele fotografen die ze elke dag zien. Bij Fortuyn kreeg ik geen koffie, daar moest ik zo snel mogelijk oplazeren. Een erg arrogante man in de omgang, dat mag best gezegd worden. Voor een documentaire over Dennis Hopper heb ik Sean Penn, David Lynch en Wim Wenders geinterviewd. Van Thom Hoffman hadden ze nog nooit gehoord, voor hen was ik een zeurpiet uit Nederland.'

(Niet alleen voor hen...)

Wat is er een jaar na 11 september in de stad nog te zien van de ramp? Je eerste impuls is: direct naar Ground Zero gaan. Maar je stelt het uit. Je kijkt eerst rond, je maakt omtrekkende bewegingen, je praat met New Yorkers, vrienden die de stad als hun broekzak kennen. Iedereen zegt: 'Het zal nooit meer zijn zoals het vroeger was'. Maar wat bedoelen ze dan? Wanneer je om uitleg vraagt krijg je een vaag antwoord. 'Dat zie je toch?'

Een reportage van Vincent Mentzel vanuit New York over Stars, Stripes and Bad Vibes, zaterdag 7 september in M, het magazine van NRC Handelsblad.

Fotograaf Gary Fabiano (SIPA Press) werd op 11 september vorig jaar begraven onder het puin van de zuidertoren. Hij kon zichzelf, en de mensen die samen met hem bedolven werden, redden door met behulp van zijn flitser een weg naar buiten te zoeken. "Uren voor de televisie naar de WTC-beelden kijken, schuldgevoelens omdat ik het overleefd heb en anderen niet. Yep, ik heb het allemaal gehad. Ik heb het Midden-Oosten en Albanië gecoverd, ik heb daar vreselijke dingen gezien", zegt Fabiano, "maar dit, dit was anders. Dit soort dingen horen niet te gebeuren op een metrorit afstand vanwaar je woont. Of ik er last van heb? You bet. Of het moeilijker wordt naarmate de eerste verjaardag nadert? You bet."

Uit De Morgen van 4 september.

Voordat ze Beatle Paul aan de haak sloeg, was de in 1998 overleden Linda McCartney een wilde rockfotografe en een befaamd groupie, die heel wat Bekende Muzikanten van zeer nabij leerde kennen. Tenminste, dat vertelde ze zelf. Maar na haar dood bleek dat Linda helemaal niet zo'n woest leven leidde als ze zelf zei. Tot dan toe gingen liefhebbers van smeuïge details ervan uit dat Linda Eastman banden had met de dynastie achter fotoreus Eastman Kodak en dat ze als fotografe-van-de-sterren met heel wat van die rockers het bed deelde. Met een vijftigtal, om precies te zijn, in de periode tussen juni 1965 en de zomer van 1968, toen ze Paul ontmoette. Het ging daarbij om meer dan roddels, want al die verhalen over relaties met Jimi Hendrix, Keith Richards, Andy Warhol en andere beroemdheden waren afkomstig uit de duim van Linda zelf. Net als het verhaal over haar banden met de Eastman-dynastie.

Premier Balkenende en de Amerikaanse ambassadeur in Nederland, Soble, wonen op 11 september in Den Haag de Nederlandse herdenking bij van de aanslagen in de Verenigde Staten van een jaar geleden.

De herdenking is gekoppeld aan de opening van een foto-expositie in het atrium van het Haagse stadhuis. Dat heeft een woordvoerster van de Amerikaanse ambassade dinsdag bekendgemaakt. Op 11 september staat eerst een herdenkingsceremonie op het programma, gevolgd door de officiële opening van de expositie After September 11: Images from Ground Zero.

De tentoonstelling is een initiatief van het Museum of the City of New York en de stad New York. Het gaat om een reeks van 28 foto's die Joel Meyerowitz maakte na de terroristische aanslag op het World Trade Centre in New York. De expositie is al in een groot aantal musea, verspreid over landen in de hele wereld, te zien geweest.

Meyerowitz is de enige fotograaf die sinds 13 september 2001 onbeperkt toegang had tot het rampgebied. Hij kreeg vele onderscheidingen voor zijn werk, dat onder meer een plaats kreeg in de collectie van het Museum Of Modern Art.

Van 23 september tot en met 4 oktober is de expositie te zien in het stadhuis van Amsterdam. Meer informatie op de website van de Ambassade van de Verenigde Staten in Den Haag.

Bron: ANP

Domineeszoon Anton Corbijn verleent eind oktober zijn medewerking aan de "Dag van het kind van de dominee". Op initiatief van Freek de Jonge komen naar verwachting duizend domineeskinderen voor een ontmoetingsdag bijeen in De Nieuwe Kerk in Amsterdam. Zij zullen zich afvragen wat hun opvoeding en afkomst betekenen voor hun inbreng in de cultuur en het debat in Nederland. De Jonge, die opgroeide in een orthodox hervormd domineesgezin, heeft het gevoel dat kinderen van predikanten 'met het badwater zijn weggegooid', zo zei hij gisteren tijdens een persconferentie. Hij pleit voor eerherstel van de dominee en verwerpt het idee dat predikanten intolerante moraalridders zijn.

In Gallery Torch in Amsterdam zijn foto's te zien die Leni Riefenstahl maakte tijdens de opnamen van haar film Olympia in 1936. Veel atleten/nieuwe helden in zwartwit. Guus Dubbelman, fotograaf van de Volkskrant, zei erover: "Los van de politieke context zijn het prachtige, baanbrekende foto's." Ook het boek Olympic Portraits van de Amerikaanse society-fotografe Annie Leibovitz lijkt duidelijk door haar werk geinspireerd.

De expositie duurt tot en met 19 oktober.

Anton Corbijn signeert zondag de catalogus van zijn tentoonstelling (ongeveer 60 foto's die hij sinds 1974 van Brood maakte) in het Cobra museum in Amstelveen. Anton Corbijn ontmoette Herman Brood begin 1974 in de provincie Groningen en werd Herman's hoffotograaf voor de jaren daarna. Zij hadden een hechte band. Ook nadat Anton in 1979 naar Londen was verhuisd, bleef er sprake van een fotografische en persoonlijke relatie die tot aan vorig jaar bleef bestaan. De expositie heeft al ruim 21.000 bezoekers getrokken en is nog tot en met 15 september in het Cobra Museum te zien.

Hannes Wallrafen publiceerde in 1992 "Een dagreis naar Macondo", een fotoboek waarin droom en werkelijkheid door elkaar lopen in geënsceneerde beelden. De Amsterdamse fotograaf liet zich daarvoor inspireren door het werk van Gabriel García Márquez. En zo rijk aan fantastische gebeurtenissen de romans van deze grote Columbiaanse schrijver zijn, zo divers is ook de Latijns-Amerikaanse fotografie. Wallrafen is één van de 181 fotografen die deelnemen aan de negende editie van de op 8 september beginnende internationale fotomanifestatie Noorderlicht.

Lees verder in het Brabants Dagblad.

Geposeerde trouwfoto's van verkrampt lachende bruidsparen en star kijkende gasten zijn sinds kort in New York helemaal uit. Men geeft de voorkeur aan documentaire reportages, waarbij ook dronken feestgangers en chaotische toestanden bij het buffet worden gefotografeerd. Misschien goedkope taferelen, maar dat geldt niet voor de kosten van de reportage zelf. Die kunnen oplopen tot $ 23.000.

Tupac Shakur, Eminem, Lauryn Hill, Will Smith en Queen Latifah zijn enkele van de hiphop-artiesten waarvan foto's te zien zijn in het boek Who Shot Ya? Three Decades Of Hip-Hop Photography. Dit boek beslaat het werk van Ernie Paniccioli, een fotograaf die zich al sinds het begin van de jaren '70 bezighoudt met het vastleggen van de hiphop-wereld. Het is vanaf 22 oktober verkrijgbaar.

Paniccioli fotografeerde naast artiesten uit deze subcultuur ook Frank Sinatra, Liza Minnelli, John F. Kennedy Jr., Britney Spears, Ricky Martin, Andy Warhol en Jimmy Carter.